De Nederlandse overheid heeft een schrijnende situatie veroorzaakt door de toegankelijkheid tot de jeugdpsychiatrie te barricaderen met gemeentelijke procedures uitgevoerd door ambtenaren die geen zicht kunnen hebben op de nood, de diagnose en de implicaties daarvan, alsmede de benodigde behandeling voor deze aandoeningen, met vaak verregaande consequenties voor het verdere leven. Een schijnbare korte termijn besparing met grandioze financiële gevolgen voor de volgende generaties. Lees het artikel hieronder:

Jeugdzorg miljoenen extra kwijt aan bureaucratie

Instellingen die gespecialiseerde hulp bieden aan kinderen met (zware) psychische problemen zijn gezamenlijk ongeveer 18 miljoen euro per jaar extra kwijt aan bureaucratie. De kosten zijn opgelopen sinds gemeenten verantwoordelijk zijn voor de jeugdzorg.

Door: Charlotte Huisman 16 juni 2016, 06:00

In plaats van zaken doen met enkele zorgverzekeraars, provincies en zorgkantoren moeten de instellingen voor geestelijke jeugdgezondheidszorg nu met tientallen, soms honderden gemeenten afzonderlijk de verantwoording voor de geleverde zorg en de betaling ervan regelen. De administratieve kosten zijn hierdoor met gemiddeld ruim 10 procent toegenomen, bijvoorbeeld omdat instellingen meer boekhouders hebben moeten aannemen.

Dit zegt de koepelorganisatie GGZ Nederland, die op verzoek van de Volkskrant met gegevens van haar leden deze kostenberekening heeft gemaakt op basis van de toename van overheadkosten bij vijf instellingen.

Organiseren

Het kind betaalt de rekening van de nieuwe jeugdzorg

Sinds gemeenten zelf verantwoordelijk zijn voor de jeugdzorg is de bureaucratie toegenomen. Zorginstellingen moeten extra boekhouders in dienst nemen, de zorg wordt er niet beter door. Lees hier de reportage. (+)

Met de nieuwe Jeugdwet regelen per 1 januari 2015 alle 393 gemeenten elk hun eigen jeugdzorg voor hun inwoners. Idee achter de hervorming is dat de gemeenten deze zorg beter kunnen organiseren. Als de benodigde zorg te specialistisch is, verwijzen gemeenten kinderen met bijvoorbeeld zware gedragsproblemen, depressies, angsten en autismestoornissen door naar gespecialiseerde jeugdzorginstellingen die grotere gebieden bedienen.

Sommige gemeenten werken in regio’s samen bij de inkoop van deze relatief dure gespecialiseerde behandelingen. Maar in de praktijk krijgen de instellingen van alle gemeenten afzonderlijk hun eigen soort rekening. Met per gemeente verschillende betalingscodes en verantwoordingsmethoden voor de geleverde zorg.

Stroomlijnen

Niemand wordt er vrolijk van als er meer geld gaat naar bureaucratie

Staatssecretaris Martin van Rijn

Ook moeten de instellingen vaak lang wachten op de betaling van de gemeenten. Meerdere jeugdzorginstellingen dreigen hierdoor in financiële problemen te raken. Het ministerie van Volksgezondheid heeft een fonds met 200 miljoen euro beschikbaar gesteld voor gespecialiseerde jeugdinstellingen die door de decentralisatie in financiële problemen komen.

Staatssecretaris Martin van Rijn (Volksgezondheid) wil dat gemeenten en instellingen onderling de samenwerking stroomlijnen. Als het naar zijn mening te lang duurt, zal Van Rijn actie ondernemen, kondigt hij aan. ‘Niemand wordt er vrolijk van als er meer geld gaat naar bureaucratie.’

Bureaucratie

Bij sommige gemeenten zetten we het aangemelde kind noodgedwongen maanden op een wachtlijst

Bestuurder Koos Lukkien van Karakter

Bestuurder Koos Lukkien van de jeugd-GGZ-instelling Karakter zegt dat zijn organisatie 1,2 miljoen euro extra kwijt is aan de bureaucratische rompslomp met 80 gemeenten. Hij vertelt dat het uitmaakt voor de behandeling van een kind uit welke gemeente die afkomstig is. ‘Bij sommige gemeenten zetten we het aangemelde kind noodgedwongen maanden op een wachtlijst; als we van die gemeente al meer kinderen in behandeling hebben dan ze zorg hebben ingekocht.’

Bestuurder Jan Menting van GGZ-instelling Yulius vertelt dat de papierwinkel met ongeveer vijftig gemeenten zijn instelling jaarlijks ongeveer 1 miljoen euro extra kost. ‘De gemeenten zouden ons enorm helpen als ze allemaal op dezelfde manier zouden afrekenen en gezamenlijk zouden inkopen. Dat is ook in het belang van de jongeren die zorg nodig hebben.’

Maar de gemeenten willen juist niet in een keurslijf worden gedwongen, nu ze de vrijheid hebben het op hun eigen manier te doen. Het moet simpeler, zegt ook de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG). ‘Het terugbrengen van de administratieve lasten heeft nu onze prioriteit. Met de branche hebben we uniforme formulieren voor de jeugdzorg ontwikkeld. Maar we kunnen dat niet opleggen aan gemeenten, noch aan de aanbieders.’ De VNG zegt dat de instellingen zelf ook kunnen meewerken aan een versimpeling door op een uniforme manier facturen te sturen voor zorg aan bijvoorbeeld een autistisch kind.